Στα μάτια με κοιτάς και για αγάπη μου μιλάς
και λες, μαζί μου θα ‘σαι ευτυχισμένη,
δεν έχω όμως καρδιά, είμαι μ’ εκείνη, μακριά,
δεν θέλω δίπλα μου να ζεις δυστυχισμένη.
Να μ’ αγαπήσεις, να μ’ αγαπήσεις μη βιαστείς,
στα όνειρά σου μη γκρεμιστείς,
γιατί θα νιώσεις ότι είμαι,
της νύχτας, ένας εραστής.
Τα χέρια μου κρατάς, τον έρωτά μου αναζητάς,
στο σώμα μου γυρίζεις μεθυσμένη,
δεν ξέρω ποια είσαι εσύ, είμαι, μονάχα, ένα κορμί,
που την αυγή θα νιώσεις μία κολασμένη.
Να μ’ αγαπήσεις, να μ’ αγαπήσεις μη βιαστείς,
στα όνειρά σου μη γκρεμιστείς,
γιατί θα νιώσεις ότι είμαι,
της νύχτας, ένας εραστής.
|
Sta mátia me kitás ke gia agápi mu milás
ke les, mazí mu tha ‘se eftichisméni,
den écho ómos kardiá, ime m’ ekini, makriá,
den thélo dípla mu na zis distichisméni.
Na m’ agapísis, na m’ agapísis mi viastis,
sta ónirá su mi gkremistis,
giatí tha niósis óti ime,
tis níchtas, énas erastís.
Ta chéria mu kratás, ton érotá mu anazitás,
sto sóma mu girízis methisméni,
den kséro pia ise esí, ime, monácha, éna kormí,
pu tin avgí tha niósis mía kolasméni.
Na m’ agapísis, na m’ agapísis mi viastis,
sta ónirá su mi gkremistis,
giatí tha niósis óti ime,
tis níchtas, énas erastís.
|