Γιατί μιλάς για ώρες
που ‘ναι πια χαμένες
γιατί ζητάς τραγούδια
που ‘χουν ξεχαστεί.
Χάθηκε η μορφή μας,
άκου ράγισε η φωνή μας
μες στον άγριο χειμώνα της ζωής.
Χάθηκε η χαρά μας,
γκρεμιστήκαν τα όνειρα μας
μες στο ψέμα αυτού του κόσμου,
τι να πεις.
Τώρα τι μας περιμένει
στη ζωή που απομένει
τέλειωσε η ζωή μας
στο στερνό αυτό φιλί μας,
τι να πεις.
|
Giatí milás gia óres
pu ‘ne pia chaménes
giatí zitás tragudia
pu ‘chun ksechasti.
Cháthike i morfí mas,
áku rágise i foní mas
mes ston ágrio chimóna tis zoís.
Cháthike i chará mas,
gkremistíkan ta ónira mas
mes sto pséma aftu tu kósmu,
ti na pis.
Tóra ti mas periméni
sti zoí pu apoméni
téliose i zoí mas
sto sternó aftó filí mas,
ti na pis.
|