Από το σταθμό Λαυρίου
που ταν τέρμα του Θηρίου
ξεκινούσε ο κοσμάκης για δροσιά,
τσαφ και τσουφ αγκομαχώντας
θα ‘χε στάση περπατώντας
πιο νωρίς απ΄το θεριό στην Κηφισιά.
Και γεμίζαν το θηρίο
άνθρωποι λογιών λογιών
που ενιώθαν μεγαλείο
λες και μπαίναν στο Σεβλόν…
Ζευγαράκια στους εξώστες
παραμάνες, στρατιώτες
ήταν φίσκα του Λαυρίου ο σταθμός
και μια νύχτα το θερίο
είπε το στερνό του αντίο
και φονιάς του ο σκληρός πολιτισμός.
Και γεμίζαν το θηρίο
άνθρωποι λογιών λογιών
που ενιώθαν μεγαλείο
λες και μπαίναν στο Σεβλόν…
|
Apó to stathmó Lavríu
pu tan térma tu Thiríu
ksekinuse o kosmákis gia drosiá,
tsaf ke tsuf agkomachóntas
tha ‘che stási perpatóntas
pio norís ap΄to therió stin Kifisiá.
Ke gemízan to thirío
ánthropi logión logión
pu enióthan megalio
les ke benan sto Sevlón…
Zevgarákia stus eksóstes
paramánes, stratiótes
ítan físka tu Lavríu o stathmós
ke mia níchta to therío
ipe to sternó tu antío
ke foniás tu o sklirós politismós.
Ke gemízan to thirío
ánthropi logión logión
pu enióthan megalio
les ke benan sto Sevlón…
|