Θέλω στα χέρια μου να σ’ έχω κομπολόι
κάθε σου ελάττωμα σαν χάντρα να χτυπά,
κάθε σου ντέρτι να είναι αγάπης μοιρολόι
τη λαβωμένη την καρδιά μου να τρυπά,
κάθε σου ντέρτι να είναι αγάπης μοιρολόι
τη λαβωμένη την καρδιά μου να τρυπά.
Κι αν κάποια μέρα κομπολόι μου σε πιάσω
κι έχω και νεύρα που όλοι θα `χουν φοβηθεί,
τη μεταξένια κλωστή του, παιδί μου, θα τη σπάσω,
και κάθε χάντρα σου για μένα θα χαθεί,
τη μεταξένια κλωστή του, παιδί μου, θα τη σπάσω,
και κάθε χάντρα σου για μένα θα χαθεί.
Μα η ζωή μου ας πάει καλά σαν το ρολόι
που το κουρδίζεις και στην τρίχα περπατά,
γιατί κι εγώ στα χεράκια σου είμαι κομπολόι
κι όσο το κέφι σου με θέλει, με κρατά,
γιατί κι εγώ στα χεράκια σου είμαι κομπολόι
κι όσο το κέφι σου με θέλει, με κρατά.
|
Thélo sta chéria mu na s’ écho kobolói
káthe su eláttoma san chántra na chtipá,
káthe su ntérti na ine agápis mirolói
ti lavoméni tin kardiá mu na tripá,
káthe su ntérti na ine agápis mirolói
ti lavoméni tin kardiá mu na tripá.
Ki an kápia méra kobolói mu se piáso
ki écho ke nevra pu óli tha `chun fovithi,
ti metaksénia klostí tu, pedí mu, tha ti spáso,
ke káthe chántra su gia ména tha chathi,
ti metaksénia klostí tu, pedí mu, tha ti spáso,
ke káthe chántra su gia ména tha chathi.
Ma i zoí mu as pái kalá san to rolói
pu to kurdízis ke stin trícha perpatá,
giatí ki egó sta cherákia su ime kobolói
ki óso to kéfi su me théli, me kratá,
giatí ki egó sta cherákia su ime kobolói
ki óso to kéfi su me théli, me kratá.
|