Παραπονεμένα κλαίει απόψε ο βοριάς
και χτυπάει τα φύλλα της καρδιάς
τέτοιες ώρες μου ‘ρχεσαι στο νου
και πεθαίνω που ‘σαι αλλουνού
Παραπονεμένα κλαίει απόψε ο βοριάς
και χτυπάει τα φύλλα της καρδιάς
τέτοιες ώρες σε αναζητώ
και κυλάει το δάκρυ μου καυτό
Τον πόνο που με καίει
ποιος του τον είπε του βοριά
και μες τη νύχτα κλαίει
και μου σπαράζει την καρδιά
Ο καημός της νύχτας είναι κρύος και βουβός
και στη μοναξιά μου ναυαγός
να γινόταν να ‘σουνα εσύ
στου καημού το πέλαγος νησί
Ο καημός της νύχτας είναι κρύος και βουβός
και στη μοναξιά μου ναυαγός
με λαχτάρα να αναζητώ
το δικό σου χέρι να πιαστώ
Τον πόνο που με καίει
ποιος του τον είπε του βοριά
και μες τη νύχτα κλαίει
και μου σπαράζει την καρδιά
|
Paraponeména klei apópse o voriás
ke chtipái ta fílla tis kardiás
téties óres mu ‘rchese sto nu
ke petheno pu ‘se allunu
Paraponeména klei apópse o voriás
ke chtipái ta fílla tis kardiás
téties óres se anazitó
ke kilái to dákri mu kaftó
Ton póno pu me kei
pios tu ton ipe tu voriá
ke mes ti níchta klei
ke mu sparázi tin kardiá
O kaimós tis níchtas ine kríos ke vuvós
ke sti monaksiá mu nafagós
na ginótan na ‘suna esí
stu kaimu to pélagos nisí
O kaimós tis níchtas ine kríos ke vuvós
ke sti monaksiá mu nafagós
me lachtára na anazitó
to dikó su chéri na piastó
Ton póno pu me kei
pios tu ton ipe tu voriá
ke mes ti níchta klei
ke mu sparázi tin kardiá
|