Χάρτινες μέρες | Chártines méres

Έχει πιστέψει σ’ εκείνα που μένουν για πάντοτε
κι όταν το λέει εκείνος της λέει πάντα ναι
μένουν τα βράδια στο σπίτι συχνά
αν και μαζί, ζουν χωριστά.

Είναι φορές που οι μέρες μας γίνονται χάρτινες
ό, τι κι αν γράψεις επάνω τους μένουν λευκές
βρήκε μια νύχτα την πόρτα ανοιχτή
και πάει να δει.

Είναι το σπίτι μικρό
ξεχειλίζει μέσα του η ζωή
μας ξεσέρνει, μας παίρνει, δε σταματεί…
Γύρισε ξανά να του το πει.

Έchi pistépsi s’ ekina pu ménun gia pántote
ki ótan to léi ekinos tis léi pánta ne
ménun ta vrádia sto spíti sichná
an ke mazí, zun choristá.

Ine forés pu i méres mas ginonte chártines
ó, ti ki an grápsis epáno tus ménun lefkés
vríke mia níchta tin pórta anichtí
ke pái na di.

Ine to spíti mikró
ksechilízi mésa tu i zoí
mas ksesérni, mas perni, de stamati…
Girise ksaná na tu to pi.