Χώμα και νερό | Chóma ke neró

Χώρες που απλώνεστε γαλήνιες δίχως σύνορα,
διάφανες πόλεις κρυμμένες μες το φως
λικνίζεστε στην άκρη του ορίζοντα
σαν όνειρο, σαν πόθος κοντινός.

Μα εγώ κάτω από τα κύματα σας χάνω.
Πώς να νικήσω αυτό τον άγριο καιρό;
Βουλιάζω μες το τίποτα κι όλο φοβάμαι.
Φοβάμαι πως θα αργήσω να σας βρω.

Βουλιάζω μες το τίποτα κι όλο φοβάμαι.
Φοβάμαι πως θα αργήσω να σας βρω.

Chóres pu aplóneste galínies díchos sínora,
diáfanes pólis krimménes mes to fos
liknízeste stin ákri tu orízonta
san óniro, san póthos kontinós.

Ma egó káto apó ta kímata sas cháno.
Pós na nikíso aftó ton ágrio keró;
Ouliázo mes to típota ki ólo fováme.
Fováme pos tha argíso na sas vro.

Ouliázo mes to típota ki ólo fováme.
Fováme pos tha argíso na sas vro.