Αγιόκλημα | Agióklima

Εμύριζεν αγιόκλημα τη νύχταν το φιλί σου
Μα εφύσησεν ο άνεμος τζι επήρες το μαζί σου

Τον ουρανόν παρακαλώ να σ’ απολησμονήσω
Μα με το φως το γαλανό φέρνει σε πάλε πίσω

Σα δαχτυλίδιν που έχασεν την πέτραν του στο χώμα
Μέραν τζιαι νύχταν πεθυμώ της νιότης μου το χρώμα

Είπες μου πως η αγάπη μας για πάντα έννα ζήσει
Τζι η νύχτα υποσχέθηκεν να μεν το μαρτυρήσει

Εκράτουν σε τζι εκράτας με τζι έτρεμα μέ σε χάσω
Μα ο ήλιος του μεσομερκού ζητά να σε ξεχάσω

Σα δαχτυλίδιν που έχασεν την πέτραν του στο χώμα
Μέραν τζιαι νύχταν πεθυμώ της νιότης μου το χρώμα

Emírizen agióklima ti níchtan to filí su
Ma efísisen o ánemos tzi epíres to mazí su

Ton uranón parakaló na s’ apolismoníso
Ma me to fos to galanó férni se pále píso

Sa dachtilídin pu échasen tin pétran tu sto chóma
Méran tzie níchtan pethimó tis niótis mu to chróma

Ipes mu pos i agápi mas gia pánta énna zísi
Tzi i níchta iposchéthiken na men to martirísi

Ekrátun se tzi ekrátas me tzi étrema mé se cháso
Ma o ílios tu mesomerku zitá na se ksecháso

Sa dachtilídin pu échasen tin pétran tu sto chóma
Méran tzie níchtan pethimó tis niótis mu to chróma