Διάλεξες την τύχη μου
την τύχη σου να κάνεις,
πήρες τα φτερά μου ν’ απογειωθείς.
Κι όταν τα κατάφερες
κι είδες ότι φτάνεις,
είπες πως κουράστηκες
κι άλλο δεν μπορείς.
Μα δεν υπολόγισες πως η δύναμή σου
είναι η αγάπη μου κι είναι δανεική,
όπως η αγάπη σου, όπως το φιλί σου
που μια γεύση μ’ άφησε στο στόμα μου πικρή.
Διάλεξες την τύχη μου
την τύχη σου να κάνεις
και το εξαργύρωνες μ’ ένα “σ’ αγαπώ”.
Κι όταν όσα κέρδισες
είδες πως τα χάνεις,
είπες ότι έφταιξα
μοναχά εγώ.
Μα δεν υπολόγισες πως η δύναμή σου
είναι η αγάπη μου κι είναι δανεική,
όπως η αγάπη σου, όπως το φιλί σου
που μια γεύση μ’ άφησε στο στόμα μου πικρή.
|
Diálekses tin tíchi mu
tin tíchi su na kánis,
píres ta fterá mu n’ apogiothis.
Ki ótan ta katáferes
ki ides óti ftánis,
ipes pos kurástikes
ki állo den boris.
Ma den ipológises pos i dínamí su
ine i agápi mu ki ine danikí,
ópos i agápi su, ópos to filí su
pu mia gefsi m’ áfise sto stóma mu pikrí.
Diálekses tin tíchi mu
tin tíchi su na kánis
ke to eksargirones m’ éna “s’ agapó”.
Ki ótan ósa kérdises
ides pos ta chánis,
ipes óti éfteksa
monachá egó.
Ma den ipológises pos i dínamí su
ine i agápi mu ki ine danikí,
ópos i agápi su, ópos to filí su
pu mia gefsi m’ áfise sto stóma mu pikrí.
|