Μου έλεγες να μη φοβάμαι
πως δε θα μας χωρίσει η συνήθεια
χαμογελούσες το θυμάμαι
και πίστευα ότι έλεγες αλήθεια
Και να που τώρα γίναμε δυο ξένοι
χαμένοι στο παιχνίδι της ζωής
για σένα είμαι ανάμνηση θλιμμένη
για μένα ήσουν όνειρο στιγμής
Μια νύχτα ακόμα αργοσβήνει
και συ κοιτάς χλωμή και λυπημένη
μα τη βραδιά θυμήσου εκείνη
που λέγαμε η ζωή μας περιμένει
Και να που τώρα γίναμε δυο ξένοι
χαμένοι στο παιχνίδι της ζωής
για σένα είμαι ανάμνηση θλιμμένη
για μένα ήσουν όνειρο στιγμής
|
Mu éleges na mi fováme
pos de tha mas chorísi i siníthia
chamogeluses to thimáme
ke písteva óti éleges alíthia
Ke na pu tóra giname dio kséni
chaméni sto pechnídi tis zoís
gia séna ime anámnisi thlimméni
gia ména ísun óniro stigmís
Mia níchta akóma argosvíni
ke si kitás chlomí ke lipiméni
ma ti vradiá thimísu ekini
pu légame i zoí mas periméni
Ke na pu tóra giname dio kséni
chaméni sto pechnídi tis zoís
gia séna ime anámnisi thlimméni
gia ména ísun óniro stigmís
|