Είπες θα γυρίσεις και περίμενα καιρό
σαν το διψασμένο της βροχούλας το νερό
έμοιαζε η καρδιά μου με πουλί στην ερημιά
άνοιξη δε γνώρισα καμιά
Κοίταξα στο δρόμο το διαβάτη το στερνό
είδα στο τραπέζι το ποτήρι το αδειανό
έτσι πάει ο κόσμος μη ζητάς να πάει αλλιώς
έτσι σμίγει ο κόσμος ο καινούργιος και ο παλιός
Είπες θα γυρίσεις και περίμενα καιρό
σαν τον πεινασμένο το ψωμάκι το ξερό
έμοιαζα με δένδρο που `χει χάσει τον καρπό
έφυγες κι ακόμα σ’ αγαπώ
|
Ipes tha girísis ke perímena keró
san to dipsasméno tis vrochulas to neró
émiaze i kardiá mu me pulí stin erimiá
ániksi de gnórisa kamiá
Kitaksa sto drómo to diaváti to sternó
ida sto trapézi to potíri to adianó
étsi pái o kósmos mi zitás na pái alliós
étsi smígi o kósmos o kenurgios ke o paliós
Ipes tha girísis ke perímena keró
san ton pinasméno to psomáki to kseró
émiaza me déndro pu `chi chási ton karpó
éfiges ki akóma s’ agapó
|