Μ’ έπαιξες στα ζάρια και με έχασες,
γύρισες σελίδα και με ξέχασες.
Κι όταν πια κουράστηκες
απ’ τις περιπλανήσεις,
σκέφτηκες εμένανε,
σε μένα να γυρίσεις.
Φύγε, φύγε,
φύγε, φύγε!
Μπορεί να σε σκοτώσω
εγώ που σ’ αγαπούσα τόσο.
Μ’ έκανες κουρέλι και με άφησες.
μόνη στα σκοτάδια με παράτησες.
Κι όταν πια δε σου ’μεινε
κανείς για ν’ ακουμπήσεις,
έτρεξες συγγνώνη
συγγνώμη να ζητήσεις.
Φύγε, φύγε,
φύγε, φύγε!
Μπορεί να σε σκοτώσω
εγώ που σ’ αγαπούσα τόσο.
|
M’ épekses sta zária ke me échases,
girises selída ke me kséchases.
Ki ótan pia kurástikes
ap’ tis periplanísis,
skéftikes eménane,
se ména na girísis.
Fíge, fíge,
fíge, fíge!
Bori na se skotóso
egó pu s’ agapusa tóso.
M’ ékanes kuréli ke me áfises.
móni sta skotádia me parátises.
Ki ótan pia de su ’mine
kanis gia n’ akubísis,
étrekses singnóni
singnómi na zitísis.
Fíge, fíge,
fíge, fíge!
Bori na se skotóso
egó pu s’ agapusa tóso.
|