|
Μου λες να χωρίσουμε
Χωρίς να δακρύσουμε
Κι αν τρέμω το σήμερα
Μακριά θα ‘ναι αύριο
Μακριά σαν τον θάνατο
Γυρνάς μες στο αίμα μου
Χαράζεις το δέρμα
Τα χάδια τα εφήμερα με σέρνουν
Ανήμπορη
Στη νύχτα την όμορφη
Φωτιά στο κορμί μου ανάβεις μεγάλη φωτιά
Στο μυαλό μου σπασμένα κομμάτια γυαλιά
Που με καίνε, με κόβουν, με σκίζουν βαθιά
Φωνάζεις «δεν έρχομαι»
Μ’ αγγίζεις και ντρέπομαι
Με σέρνουν τα λόγια σου μακριά απ’ τη σκέψη μου
Αρπάζεις τη μέση μου
|
Mu les na chorísume
Chorís na dakrísume
Ki an trémo to símera
Makriá tha ‘ne avrio
Makriá san ton thánato
Girnás mes sto ema mu
Charázis to dérma
Ta chádia ta efímera me sérnun
Aníbori
Sti níchta tin ómorfi
Fotiá sto kormí mu anávis megáli fotiá
Sto mialó mu spasména kommátia gialiá
Pu me kene, me kóvun, me skízun vathiá
Fonázis «den érchome»
M’ angizis ke ntrépome
Me sérnun ta lógia su makriá ap’ ti sképsi mu
Arpázis ti mési mu
|
