Το μυστικό μου το σημάδι,
που ‘χω στην πλάτη ποιος το ξέρει,
ποιος ξέρει πότε θέλω χάδι,
νέα καλά ποιος θα μου φέρει,
κανείς, κανείς, κανείς.
Ποιος νιώθει τους κρυφούς μου φόβους,
ποιος ξαγρυπνάει όταν δουλεύω,
ποιος με παινεύει στους ανθρώπους,
ποιος μου χαρίζει ότι λατρεύω,
κανείς, κανείς, κανείς.
Μονάχα εσύ, εσύ και μόνο,
είσ’ η μεγάλη μου αμοιβή,
εσύ στο γέλιο και στον πόνο,
είσαι απ’ όλα πιο ακριβή.
Ποιος με ακούει πριν μιλήσω,
λάθη αν κάνω ποιος ξεχνάει,
ποιος μου χαρίσει πριν ζητήσω
ποιος ανταλλάγματα δε μου ζητάει,
κανείς, κανείς, κανείς.
Ότι αγαπώ, ποιος αγαπάει,
ποιος μου δανείζει αντοχή,
ποιος μες στα μάτια με κοιτάει
και μου μιλάει με την ψυχή,
κανείς, κανείς, κανείς.
Μονάχα εσύ, εσύ και μόνο,
είσ’ η μεγάλη μου αμοιβή,
εσύ στο γέλιο και στον πόνο,
είσαι απ’ όλα πιο ακριβή.
|
To mistikó mu to simádi,
pu ‘cho stin pláti pios to kséri,
pios kséri póte thélo chádi,
néa kalá pios tha mu féri,
kanis, kanis, kanis.
Pios nióthi tus krifus mu fóvus,
pios ksagripnái ótan dulevo,
pios me penevi stus anthrópus,
pios mu charízi óti latrevo,
kanis, kanis, kanis.
Monácha esí, esí ke móno,
is’ i megáli mu amiví,
esí sto gélio ke ston póno,
ise ap’ óla pio akriví.
Pios me akui prin milíso,
láthi an káno pios ksechnái,
pios mu charísi prin zitíso
pios antallágmata de mu zitái,
kanis, kanis, kanis.
Όti agapó, pios agapái,
pios mu danizi antochí,
pios mes sta mátia me kitái
ke mu milái me tin psichí,
kanis, kanis, kanis.
Monácha esí, esí ke móno,
is’ i megáli mu amiví,
esí sto gélio ke ston póno,
ise ap’ óla pio akriví.
|