|
Στου έρωτα το πρώτο αχ καράβι κέντησα,
πήρα το δρόμο του Σεβάχ τον κόσμο αρμένισα.
Μαργαριτάρι και λωτός ήσουν στο Μόλυβο,
μια στο βυθό να σε ζητώ και μια στον Όλυμπο.
Στο Τάζ Μαχάλ και στο Ντεπό άγκυρα έριξα,
στη γέφυρα των στεναγμών τα δάκρυα μέτρησα.
Στη αγκαλιά μιας ξωτικιάς αποκοιμήθηκα,
ήπια νερό της λησμονιάς και σε θυμήθηκα.
Δωσ’ μου το ρίγος το παλιό
δίχως καμώματα,
κι αν θα ‘μαι λίγος θα χαθώ
τα ξημερώματα.
Ηρθε μια άνοιξη πικρή και μαραζιάρικη
και στην εξέδρα τη χλομή λόγοι δεκάρικοι.
Ξενυχτισμένες διαδρομές που πήγαν άδικα,
για να κλειστούν στα ρετιρέ και στα τρελάδικα.
Κούκος μονός σ’ ένα ταμπλό τον πόνο ξόρκισα,
χρόνια πληρώνω και χρωστώ και ας λες πως ξόφλησα.
Βγάλε τα μαύρα σου γυαλιά να δω τη θάλασσα,
άλλαξα μέτρα και στάγμα, καημό δεν άλλαξα.
|
Stu érota to próto ach karávi kéntisa,
píra to drómo tu Sevách ton kósmo arménisa.
Margaritári ke lotós ísun sto Mólivo,
mia sto vithó na se zitó ke mia ston Όlibo.
Sto Táz Machál ke sto Ntepó ágkira ériksa,
sti géfira ton stenagmón ta dákria métrisa.
Sti agkaliá mias ksotikiás apokimíthika,
ípia neró tis lismoniás ke se thimíthika.
Dos’ mu to rígos to palió
díchos kamómata,
ki an tha ‘me lígos tha chathó
ta ksimerómata.
Irthe mia ániksi pikrí ke maraziáriki
ke stin eksédra ti chlomí lógi dekáriki.
Ksenichtisménes diadromés pu pígan ádika,
gia na klistun sta retiré ke sta treládika.
Kukos monós s’ éna tabló ton póno ksórkisa,
chrónia pliróno ke chrostó ke as les pos ksóflisa.
Ogále ta mavra su gialiá na do ti thálassa,
állaksa métra ke stágma, kaimó den állaksa.
|
