Κυριακή απόγευμα, χειμώνας
μια βροχή μου πνίγει την ψυχή
η στιγμή μου φαίνεται αιώνας
και δεν έχω άλλη αντοχή
Κυριακή και όλα έχουν λήξει
μια στροφή πριν την καταστροφή
στο γκρεμό που έχω καταλήξει
δεν υπάρχει πια επιστροφή
Κυριακή κι εσύ δε με θυμάσαι
είπες γεια στην άπονη βραδιά
σε φοβάμαι όσο με φοβάσαι
μα φοβάμαι και τη μοναξιά
Κυριακή και όλα έχουν λήξει
μια στροφή πριν την καταστροφή
στο γκρεμό που έχω καταλήξει
δεν υπάρχει πια επιστροφή
|
Kiriakí apógevma, chimónas
mia vrochí mu pnígi tin psichí
i stigmí mu fenete eónas
ke den écho álli antochí
Kiriakí ke óla échun líksi
mia strofí prin tin katastrofí
sto gkremó pu écho katalíksi
den ipárchi pia epistrofí
Kiriakí ki esí de me thimáse
ipes gia stin áponi vradiá
se fováme óso me fováse
ma fováme ke ti monaksiá
Kiriakí ke óla échun líksi
mia strofí prin tin katastrofí
sto gkremó pu écho katalíksi
den ipárchi pia epistrofí
|