Είναι στιγμές που νιώθω μες στις φλέβες μου
αντί για αίμα δηλητήριο να κυλά
Με ό,τι εγώ δενόμουνα τις μέρες μου
μέσα στη νύχτα να με νοιάζει η διαφορά
Είναι στιγμές που ούτε στιγμή δεν το μπορούμε
σε χαρακώματα δωμάτια να ζούμε
Λυπάμαι που ακόμα πολεμάω
Λυπάμαι που ποτέ μου δε σε νίκησα
Που είσαι εχθρός και αγάπη σου ζητάω
Λυπάμαι που για ακόμα μια φορά στην πόρτα λύγισα
Είναι στιγμές που σταματάει ο χρόνος
και ματωμένος να μετράει τα λεπτά
Όλα φωτιά έχουν πάρει και ο πόνος
δάκρυ το δάκρυ στάχτη ρίχνει στην καρδιά
Είναι στιγμές που χάλια εδώ ξαναγυρνάμε
γιατί δεν έχουμε και οι δυο μας πού να πάμε
|
Ine stigmés pu niótho mes stis fléves mu
antí gia ema dilitírio na kilá
Me ó,ti egó denómuna tis méres mu
mésa sti níchta na me niázi i diaforá
Ine stigmés pu ute stigmí den to borume
se charakómata domátia na zume
Lipáme pu akóma polemáo
Lipáme pu poté mu de se níkisa
Pu ise echthrós ke agápi su zitáo
Lipáme pu gia akóma mia forá stin pórta lígisa
Ine stigmés pu stamatái o chrónos
ke matoménos na metrái ta leptá
Όla fotiá échun pári ke o pónos
dákri to dákri stáchti ríchni stin kardiá
Ine stigmés pu chália edó ksanagirnáme
giatí den échume ke i dio mas pu na páme
|