|
Θα μοιράσω τα χαρτιά και τα πιόνια
ένα σε μένα
κι ένα σε μένα
θα νικήσω τα μισά με τα μόνα
δεν έχω άλλον
άλλον κανένα.
Και θα μου λέω
αστειάκια όλη νύχτα
καρδιά μου απόψε
στη μοναξιά σου ρίχ’ τα
και κάν’ τη λίγο
να γελάσει, να γελάσει
μήπως μπορέσει
μήπως ξεχάσει.
Θα διαλέξω το πιο όμορφο χρώμα
αυτό που αγγίζει
αυτό που ελπίζει
και θα ρίξω τα δυο ζάρια στο χώμα
μήπως κι η θλίψη
άνθρωπο ανθίζει
|
Tha miráso ta chartiá ke ta piónia
éna se ména
ki éna se ména
tha nikíso ta misá me ta móna
den écho állon
állon kanéna.
Ke tha mu léo
astiákia óli níchta
kardiá mu apópse
sti monaksiá su rích’ ta
ke kán’ ti lígo
na gelási, na gelási
mípos borési
mípos ksechási.
Tha dialékso to pio ómorfo chróma
aftó pu angizi
aftó pu elpízi
ke tha ríkso ta dio zária sto chóma
mípos ki i thlípsi
ánthropo anthízi
|
