Μιλάω παλιά
κρεμάω φιλιά
γιατί έφτασε ο καιρός μου
που φεύγω ενώ
μου πάει στενό
το σύνολο του κόσμου.
Θα φτιάξω με χρυσό μολύβι
σαν δρόμο στο μυαλό που ανοίγει
μέσα από χίλιες καστανιές
το πιο κρυφό μου μονοπάτι
κι αφού δεν έκανα γι’ απάτη
θα πιάσω τέσσερις γωνιές.
Θα φτιάξω με χρυσό μολύβι
στην άγια πλάτη σου καλύβι
κι όταν μου βάζεις τις φωνές
θα μπαίνω εκεί να πέφτω χάμω
κι αφού δεν έκανα για γάμο
φωτιές θ’ ανάψω σκοτεινές.
|
Miláo paliá
kremáo filiá
giatí éftase o kerós mu
pu fevgo enó
mu pái stenó
to sínolo tu kósmu.
Tha ftiákso me chrisó molívi
san drómo sto mialó pu anigi
mésa apó chílies kastaniés
to pio krifó mu monopáti
ki afu den ékana gi’ apáti
tha piáso tésseris goniés.
Tha ftiákso me chrisó molívi
stin ágia pláti su kalívi
ki ótan mu vázis tis fonés
tha beno eki na péfto chámo
ki afu den ékana gia gámo
fotiés th’ anápso skotinés.
|