|
Ξεκινάμε, πάμε μακριά
Σ’ άλλα μέρη, σ’ άγνωστα νερά
Στο μουράγιο μένεις μόνη εσύ
Πάντα ο νους μου θα `ναι στο νησί
Τώρα το πλοίο έχει σαλπάρει
Κι από τα μάτια σβήνει η στεριά
Μες στα κατάρτια πετούνε οι γλάροι
Κι εγώ σου λέω «έχε γεια»
Γύρω γύρω η θάλασσα γυαλί
Μα η σκέψη μου έμεινε θολή
Λάμπει ο ήλιος τώρα από ψηλά
Στο μυαλό μου έρχονται πολλά
Τώρα το πλοίο έχει σαλπάρει
Κι από τα μάτια σβήνει η στεριά
Μες στα κατάρτια πετούνε οι γλάροι
Κι εγώ σου λέω «έχε γεια»
Πέλαγος θα σκίσω μακρινό
Θάλασσα να βλέπω κι ουρανό
Μα η συντροφιά μου θα ‘σαι εσύ
Πάντα ο νους μου θα ‘ναι στο νησί
|
Ksekináme, páme makriá
S’ álla méri, s’ ágnosta nerá
Sto murágio ménis móni esí
Pánta o nus mu tha `ne sto nisí
Tóra to plio échi salpári
Ki apó ta mátia svíni i steriá
Mes sta katártia petune i glári
Ki egó su léo «éche gia»
Giro giro i thálassa gialí
Ma i sképsi mu émine tholí
Lábi o ílios tóra apó psilá
Sto mialó mu érchonte pollá
Tóra to plio échi salpári
Ki apó ta mátia svíni i steriá
Mes sta katártia petune i glári
Ki egó su léo «éche gia»
Pélagos tha skíso makrinó
Thálassa na vlépo ki uranó
Ma i sintrofiá mu tha ‘se esí
Pánta o nus mu tha ‘ne sto nisí
|
