Τα μεγάλα σου μάτια είν’ η μέρα που λάμπει ζεστά
και τα μαύρα μαλλιά σου η νύχτα που πέφτει βαριά
Στέλλα, ω, Στέλλα
το σκοτάδι, μαζί και το φως
Στέλλα, ω, Στέλλα
να ‘μουνα, λέει, ο μικρός σου αδερφός
Σαν τη Γη που γυρίζει στο σύμπαν χωρίς τελειωμό
το μυαλό μου γυρίζει σε σένα και δεν ηρεμώ
Στέλλα, ω, Στέλλα
φεγγαρόπετρα και προσευχή
Στέλλα, ω, Στέλλα
φύλλα νεκρά κι ανοιξιάτικη βροχή
Τα τραγούδια, φοβάμαι μωρό μου, πως δε διαρκούν
σα λουλούδια που γίνονται σκόνη κι αυτά θα χαθούν
Στέλλα, ω, Στέλλα
η αγάπη μονάχα μετράει
Στέλλα, ω, Στέλλα
κι ό,τι σωθεί
στην αγάπη το χρωστάει
Στέλλα, ω, Στέλλα
η αγάπη μονάχα μετράει
Στέλλα, ω, Στέλλα
κι ό,τι σωθεί
στην αγάπη το χρωστάει
|
Ta megála su mátia in’ i méra pu lábi zestá
ke ta mavra malliá su i níchta pu péfti variá
Stélla, o, Stélla
to skotádi, mazí ke to fos
Stélla, o, Stélla
na ‘muna, léi, o mikrós su aderfós
San ti Gi pu girízi sto síban chorís teliomó
to mialó mu girízi se séna ke den iremó
Stélla, o, Stélla
fengarópetra ke prosefchí
Stélla, o, Stélla
fílla nekrá ki aniksiátiki vrochí
Ta tragudia, fováme moró mu, pos de diarkun
sa luludia pu ginonte skóni ki aftá tha chathun
Stélla, o, Stélla
i agápi monácha metrái
Stélla, o, Stélla
ki ó,ti sothi
stin agápi to chrostái
Stélla, o, Stélla
i agápi monácha metrái
Stélla, o, Stélla
ki ó,ti sothi
stin agápi to chrostái
|