Γιατί κάθε νύχτα να πέφτω στης σκέψης τα δίχτυα
να χάνομαι μες στο μυαλό μου ταξίδια να κάνω στο χτες
Γιατί κάθε νύχτα να ψάχνω να βρω την αλήθεια
να βάζω φωτιά στ’ όνειρό μου με ψέματα και ενοχές
Ο κόσμος φοβάται ή μήπως εγώ
μη τύχει και δεν ξημερώσει
μα κι αν ξημερώσει θ’ αγαπώ
το χέρι που μ’έχει σκοτώσει
Συμπέρασμα ένα δεν έχω κανέναν
μονάχος μου παίζω σ’ αυτή τη σκηνή
Συμπέρασμα ένα δεν έχω κανέναν
βαριά τιμωρία μεγάλη ποινή
Γιατί κάθε νύχτα να λέω στην τύχη μου ρίχτ’ τα
τα ζάρια σου τα φυλαγμένα που πάντα κερδίζεις εσύ
Γιατί κάθε νύχτα να λέω στο φως καληνύχτα
κουβέντα να πιάνω με σένα και να μ’ απαντάει η σιωπή
Ο κόσμος φοβάται ή μήπως εγώ
μη τύχει και δεν ξημερώσει
μα κι αν ξημερώσει θ’ αγαπώ
το χέρι που μ’ έχει σκοτώσει
Συμπέρασμα ένα δεν έχω κανέναν
μονάχος μου παίζω σ’ αυτή τη σκηνή
Συμπέρασμα ένα δεν έχω κανέναν
βαριά τιμωρία μεγάλη ποινή
|
Giatí káthe níchta na péfto stis sképsis ta díchtia
na chánome mes sto mialó mu taksídia na káno sto chtes
Giatí káthe níchta na psáchno na vro tin alíthia
na vázo fotiá st’ óniró mu me psémata ke enochés
O kósmos fováte í mípos egó
mi tíchi ke den ksimerósi
ma ki an ksimerósi th’ agapó
to chéri pu m’échi skotósi
Sibérasma éna den écho kanénan
monáchos mu pezo s’ aftí ti skiní
Sibérasma éna den écho kanénan
variá timoría megáli piní
Giatí káthe níchta na léo stin tíchi mu rícht’ ta
ta zária su ta filagména pu pánta kerdízis esí
Giatí káthe níchta na léo sto fos kaliníchta
kuvénta na piáno me séna ke na m’ apantái i siopí
O kósmos fováte í mípos egó
mi tíchi ke den ksimerósi
ma ki an ksimerósi th’ agapó
to chéri pu m’ échi skotósi
Sibérasma éna den écho kanénan
monáchos mu pezo s’ aftí ti skiní
Sibérasma éna den écho kanénan
variá timoría megáli piní
|