Τίποτα δεν είναι ίδιο απ’ τη μέρα που ’χεις φύγει
κάθε σκέψη στο μυαλό μου σε σένα καταλήγει
τόσα βράδια ένας κύκλος γύρω απ’ την ανάμνησή σου
τι δε θα ’δινα στ’ αλήθεια για να ήμουνα μαζί σου
Τα πάντα είσαι εσύ όλη μου η ζωή
χωρίς εσένα μια σκιά έχω καταντήσει
τα πάντα είσαι εσύ κανένας δεν μπορεί
με τίποτα να σ’ αντικαταστήσει
Τίποτα δε με γεμίζει όλα αδιάφορα για μένα
το μυαλό μου κολλημένο είναι συνεχώς σε σένα
δεν μπορώ όσο κι αν θέλω να μη σ’ αναζητάω
σε ό,τι κάνω σ’ ό,τι λέω Θεέ μου πόσο σ’ αγαπάω
Τα πάντα είσαι εσύ όλη μου η ζωή
χωρίς εσένα μια σκιά έχω καταντήσει
τα πάντα είσαι εσύ κανένας δεν μπορεί
με τίποτα να σ’ αντικαταστήσει
|
Típota den ine ídio ap’ ti méra pu ’chis fígi
káthe sképsi sto mialó mu se séna katalígi
tósa vrádia énas kíklos giro ap’ tin anámnisí su
ti de tha ’dina st’ alíthia gia na ímuna mazí su
Ta pánta ise esí óli mu i zoí
chorís eséna mia skiá écho katantísi
ta pánta ise esí kanénas den bori
me típota na s’ antikatastísi
Típota de me gemízi óla adiáfora gia ména
to mialó mu kolliméno ine sinechós se séna
den boró óso ki an thélo na mi s’ anazitáo
se ó,ti káno s’ ó,ti léo Theé mu póso s’ agapáo
Ta pánta ise esí óli mu i zoí
chorís eséna mia skiá écho katantísi
ta pánta ise esí kanénas den bori
me típota na s’ antikatastísi
|