Μάνα που με μεγάλωσες | Mána pu me megáloses

Μάνα που με μεγάλωσες,
μ’ έκανες παλικάρι,
κλάψε μπροστά στον Χάροντα,
ωχ, που ‘ρχεται να με πάρει.

Να λυπηθεί τα νιάτα μου,
που τώρα έχουν ανθίσει,
να πάρει γέρους και γριές,
ωχ, και μένα να μ’ αφήσει.

Άσε με Χάρε να χαρώ,
στον Άδη μη με στέλνεις,
σαν την γλεντήσω τη ζωή,
ωχ, έρχεσαι και με παίρνεις.

Mána pu me megáloses,
m’ ékanes palikári,
klápse brostá ston Cháronta,
och, pu ‘rchete na me pári.

Na lipithi ta niáta mu,
pu tóra échun anthísi,
na pári gérus ke griés,
och, ke ména na m’ afísi.

Άse me Cháre na charó,
ston Άdi mi me stélnis,
san tin glentíso ti zoí,
och, érchese ke me pernis.